ტეგების არქივი: აღმოსავლეთის პარტნიორობა

ახალი პუბლიკაციები: დეკემბერი 2015

წიგნის რეცენზია

Wheatley, J.. (2015). Review of The Making of Modern Georgia, 1918–2012: The First Georgian Republic and Its Successors. Slavic Review, 74(4), 930–932.

The Democratic Republic of Georgia (1918–21) is so far underresearched by Georgian and western scholars alike. Yet the [book] not only offers pointers to subsequent developments in Georgia but also provides an early blueprint for socialist democracy that offered an alternative to Bolshevism 다운로드. This selection of essays on the experience of the DRG and the detailed comparisons they offer between it and today’s Georgia gives some fascinating insights into the role of geostrategic and domestic factors in structuring the state and ensuring (or undermining) its stability. This book is unique insofar as it uncovers groundbreaking material and sheds light on the role of Soviet and post-Soviet narratives in rethinking the past and restructuring ideas on power, politics, and nationhood.

მეტის ნახვა

წიგნის თავები

Kostanyan, H wd my cloud download. (2015). Neither Integrated Nor Comprehensive in Substance: Armenia and Georgia. In The Substance of EU Democracy Promotion (pp. 134-148). Palgrave Macmillan UK.

In view of the 2004 eastward enlargement, the European Neighbourhood Policy (ENP) was established and the South Caucasus countries joined in 2004. Since the initial agreements, the EU’s cooperation with Armenia and Georgia has gradually extended. Besides participating in the ENP, they have also been included in the EU’s Black Sea Synergy and the Eastern Partnership 다운로드. The negotiations of the new-generation Association Agreements were concluded with Armenia and Georgia. However, Armenia refused to sign the agreement with the EU and opted for membership of the Customs Union with Russia, Belarus and Kazakhstan instead. The Association Agreements deepen partner countries’ European integration and widen their political relationship with the EU. The Deep and Comprehensive Free Trade Area (DCFTA) that is considered an integral part of the Association Agreement focuses on the economic aspect of the relationship. In addition, the EU concluded visa facilitation/readmission agreements negotiations with Armenia and Georgia and continues visa liberalisation dialogue with Georgia 스쿨메이트 다운로드.

მეტის ნახვა

 

Freire, M. R., Lopes, P. D., & Nascimento, D. (2015). The EU’s Role in Crisis Management: The Case of the EUMM. In Managing Crises, Making Peace (pp. 178-195). Palgrave Macmillan UK.

Since its establishment and throughout the formal and informal dimensions of its integration process, the European Union (EU) has always been confronted with issues of peace and violence, not only internally but also externally 다운로드. However, the specific context of emergence of the Common Foreign and Security Policy (CFSP)/European Security and Defence Policy (ESDP) was characterised by evolving security threats which included terrorism, failed states and violent intra-state conflicts, calling for a different approach in what concerns the EU’s response capacity to crisis and violence within and outside its borders. Besides, the EU has also the difficult task of seeking consensus among its member states with regard to why, where and how to deploy peace missions, responding both to internal political and economic dynamics, as well as to the overall institutional goal of promoting security within and beyond its borders. This chapter analyses, therefore, the deep interconnections between the process of decision-making and the external elements that influence it.

მეტის ნახვა

აკადემიური სტატიები

Salukvadze, J., & Golubchikov, O 다운로드. (2016). City as a geopolitics: Tbilisi, Georgia—A globalizing metropolis in a turbulent region. Cities, 52, 39-54.

Tbilisi, a city of over a million, is the national capital of Georgia. Although little explored in urban studies, the city epitomizes a fascinating assemblage of processes that can illuminate the interplay of geopolitics, political choices, globalization discourses, histories, and urban contestations in shaping urban transformations. Tbilisi’s strategic location in the South Caucasus, at the juncture of major historical empires and religions in Eurasia, has ensured its turbulent history and a polyphony of cultural influences 젠킨스 다운로드. Following Georgia’s independence in 1991, Tbilisi found itself as the pivot of Georgian nation-building. Transition to a market economy also exposed the city to economic hardship, ethnical homogenization, and the informalization of the urban environment. The economic recovery since the early 2000s has activated urban regeneration. Georgia’s government has recently promoted flagship urban development projects in pursuit of making Tbilisi as a modern globalizing metropolis. This has brought contradictions, such as undermining the city’s heritage, contributing to socio-spatial polarization, and deteriorating the city’s public spaces 다운로드. The elitist processes of decision-making and a lack of a consistent urban policy and planning regimes are argued to be among major impediments for a more sustainable development of this city.

მეტის ნახვა

 

O’Loughlin, J., Kolossov, V., & Toal, G. (2015). Inside the post-Soviet de facto states: a comparison of attitudes in Abkhazia, Nagorny Karabakh, South Ossetia, and Transnistria. Eurasian Geography and Economics, 55(5), 1-34 다운로드.

In the wake of the Ukrainian crisis in 2013–2014, renewed attention has been given to the earlier so-called “frozen conflicts” of the successor states of the Soviet Union. In Georgia, Moldova, and Azerbaijan, national conflicts of the early 1990s resulted in establishment of four breakaway regions, the de facto states of Abkhazia, South Ossetia, Transnistria, and Nagorny Karabakh. While the first three are supported by Russia, the latter is supported by Armenia. Such support as well as growing internal legitimacy has enabled these republics to retain separate status for almost 25 years 다운로드. Though appearing quite similar from an external perspective, the populations of the de facto states are quite diverse in composition, geopolitical preferences, and support for political institutions and persons. Large representative public opinion surveys conducted by the authors in 2010–2011 in the four de facto states allow a deeper comprehension of internal political and social dynamics. Three main dimensions of their current status and orientation (relations with Russia, support for local institutions, and possibilities of post-war reconciliation) are examined using nine key comparative questions. Nationality is the main predictor of divergent opinions within the republics, and results are reported along this dimension. Close relations with the external patron, support for the legitimacy and identity of the respective de facto republics, and little interest in returning to the parent state testify to the longevity and successful promotion of state and nation in the de facto republics in the Caucasus-Black Sea Region.

მეტის ნახვა

მოხსენება

Mshvidobadze, K. (2015). Georgia Cyber Barometer Report. Georgian Foundation for Strategic and International Studies.

Cyber Barometer Report on Georgia is an analysis of cybercrime and cyber threats, responses and related matters in Georgia. The aim of the report is to uncover cyber threats to the country and the strengths and weaknesses that characterize the country’s ability to respond to those threats. In particular, this report covers levels and types of cybercrime on the Internet in Georgia; law enforcement capabilities, activities and assessments; key elements of critical infrastructure relating to the Internet in Georgia and the current level of cyber security protecting such assets; economic and social prospects; a net assessment and a possible roadmap for further action.

მეტის ნახვა

Stephen F. Jones (ed.) – The Making of Modern Georgia, 1918-2012. The First Georgian Republic and its Successor

როდესაც უმეტესი აღმოსავლეთ ევროპა ერთი ან მეორე სახის დიქტატურას ებრძოდა, საქართველოს დემოკრატიულმა რესპუბლიკამ (1918-1921) შექმნა კონსტიტუცია, პარლამენტური სისტემა ეროვნული არჩევნებით, აქტიური ოპოზიცია და თავისუფალი პრესა 피땀눈물 다운로드. 1918 წელს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მსგავსად, მისი მემკვიდრეებიც 1991 წელს უუნარო იმპერიიდან წარმოიშვნენ და კვლავ დაუდგათ ახლიდან ახალი ეკონომიკური, პოლიტიკური და სოციალუსი სისტემის წარმოშობის საკითხი 나의 왼발. 1918 და 1991 წლებში, საქართველო დაუპირისპირდა მტრულად განწყობილ რუსეთს და მიჰყვა პრო-დასავლურ და პრო-დემოკრატიულ კურსს 다운로드. ამ წიგნში წამყვანი რეგიონული ექსპერტები იკვლევენ საშინაო და საგარეო პარალელებს ადრეული მეოცე და ოცდამეერთე საუკუნის ქართულ პოსტ-კოლონიურ მთავრობებს შორის 다운로드. როგორ იმოქმედეს ორივე ეპოქის გამოუცდელმა ქართველმა ლიდერებმა სეცესიონიზმის პრობლემისას, რა იყო მათი სახელმწიფოს მშენებლობის სტრატეგიები და რას ნიშნავდა მათთვის დემოკრატია 엑소의 쇼타임 다운로드? როგორ გამოიყურებოდა მათი საარჩევნო სისტემები, რატომ იყო მათი ეკონომიკური სტრატეგიები ასე განსხვავებული და როგორ უმკლავდებოდნენ სამეზობლო საფრთხეებს 태블릿 윈도우 다운로드. ეს არის უმთავრესი გამოწვევები, რომელსაც დღეს მსოფლიოში ტრანზიციულ ხელისუფლებებს უდგათ 다운로드. ას წელზე მეტი ხნის საქართველოს გამოცდილება ამტკიცებს, რომ ისტორია და თანამედროვე პოლიტიკური ანალიზი გვაძლევს ყველაზე წინააღმდეგობრივი შედეგების საუკეთესო (და ყველაზე საინტერესო) ახსნას.

Jones, S. F. (2014). The Making of Modern Georgia, 1918-2012: The First Georgian Republic and Its Successors. Routledge.

ნახეთ books.google.com-ზე

Gela Merabishvili – Georgia’s Foreign Policy Priority: Relations with the European Union before and after the Change of the Government

სააკაშვილის მთავრობა მკვეთრად გამოხატული პრო-დასავლური დისკურსით გამოირჩეოდა, მაგრამ რიგ შემთხვევებში მთავრობის ქმედება ევროკავშირის მოთხოვნებს არ ეთანხმებოდა 다운로드. ეს შეუსაბამობა განსაკუთრებით თვალსაჩინოდ ულტრა-ლიბერალურ ეკონომიკურ პოლიტიკასა და დემოკრატიზაციის დაბალ ხარისხში აისახებოდა 다운로드. “ქართული ოცნების” მთავრობამ ახალი განზომილება შემოიტანა საგარეო პოლიტიკაში: რუსეთთან ურთიერთობის ნორმალიზაცია 음성 녹음 다운로드. მიუხედავად იმისა, რომ ოპოზიცია შიშობს, რომ რუსეთთან ურთიერთობების დათბობა ევროკავშირთან ინტეგრაციის ხარჯზე შეიძლება მოხდეს, ამჟამინდელი მთავრობის პრაგმატული მიდგომა ევროკავშირთან პოლიტიკური და ეკონომიკური კავშირების გაღრმავების იმედს იძლევა 다운로드.

Merabishvili, G. (2013). Georgia’s Foreign Policy Priority: Relations with the European Union before and after the Change of the Government. EU Frontiers, No. 10, Center for EU Enlargement Studies.

ჩამოტვირთვა

ბლოგი: გზად ევროკავშირისკენ – „სინგაპურის“ გავლით?

2013 წლის 31 დეკემბერს, საქართველოში ძალაში შევიდა კანონი „ეკონომიკური თავისუფლების შესახებ“[1], რომლის მიხედვითაც მთავრობას აეკრძალა საერთო-სახელმწიფოებრივი გადასახადის ახალი სახის შემოღება რეფერენდუმის გარეშე*, განისაზღვრა მნიშვნელოვანი ფისკალური კრიტერიუმები[2] და კონსტიტუციურად გამყარდა კაპიტალის მოძრაობის თავისუფლება. კანონში გაწერილია ეკონომიკური პოლიტიკის ის ძირითადი პრინციპები, რომელთა შესახებ საყოველთაო კონსენსუსი არ არსებობს და კვლავაც განხილვის საგნად რჩება 다운로드.

„ეკონომიკური თავისუფლების აქტის“ სახელით ცნობილი საკანონმდებლო ინიციატივა პრეზიდენტმა სააკაშვილმა პარლამენტს განსახილველად 2009 წლის 6 ნოემბერს წარუდგინა. პრეზიდენტის ეკონომიკური გუნდის მტკიცებით, აღნიშნული ცვლილებები მიზნად ისახავდა ქვეყნის ფისკალურ პოლიტიკაში პასუხისმგებლობის ნორმების კონსტიტუციურად დამკვიდრებას, რაც თავის მხრივ, ხელს შეუწყობდა ქვეყნის მაკროეკონომიკური კლიმატის სტაბილურობას და ჯანსაღი საინვესტიციო გარემოს შექმნას 다운로드.[3]

საგულისხმოა, რომ „ეკონომიკის თავისუფლების აქტს“ მოწინააღმდეგეები წარდგენისთანავე გამოუჩნდნენ. ეკონომისტმა ლადო პაპავამ მას „ღია კარის მტვრევა“ უწოდა[4], ხოლო ექსპერტმა სოსო ცისკარიშვილმა კი ეს „ქვეყნის სინგაპურიზაციად“ და „ბენდუნომიკის“ გამარჯვებად შეაფასა, რაც მისივე თქმით ქვეყანას საბოლოოდ დააკარგვინებდა ევროკავშირში გაწევრიანების შანსს 로보카폴리 시즌2.[5]კრიტიკოსთა დიდმა ნაწილმა კი ემოციურ-პოპულისტური რიტორიკის გარეშე გაამახვილა ყურადღება საკანონმდებლო ასპექტის იმ დეტალზე, რომელიც დამატებითი მარეგულირებელი და მაკონტროლებელი სამსახურების შექმნისა და ახალი ლიცენზიების შემოღების აკრძალვას ითვალისწინებდა.  აღნიშნული ნორმა, და საქართველოს გაცხადებული სწრაფვა ევროკავშირთან თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმების გაფორმებისა და უფრო მჭიდრო ინტეგრაციისკენ, ბუნებრივად უქმნიდა დაყოვნების საფრთხეს ამ უკანასკნელს.

თუმცა, „ეკონომიკური თავისუფლების აქტის“ საფუძველზე შემუშავებული საქართველოს ორგანული კანონი „ეკონომიკური თავისუფლების შესახებ“ აწესებს სწორედ იმ მაკროეკონომიკურ პარამეტრებს, რომლებიც თანამედროვე ევროკავშირის სავალუტო ინტეგრაციის საკვანძო კომპონენტებია. კერძოდ, ბიუჯეტის დეფიციტის შეფარდება ქვეყნის მთლიან შიდა პროდუქტთან არ უნდა აღემატებოდეს 3%, ხოლო სახელმწიფო ვალი არ უნდა აჭარბებდეს მთლიანი შიდა პროდუქტის 60%.

აღსანიშნავია, რომ „ეკონომიკური თავისუფლების აქტის“ თავდაპირველ ვერსიაში, კანონით დაშვებული გამონაკლისების გარდა (ეკონომიკური რეცესია, საომარი ან საგანგებო მდგომარეობა) ამ პარამეტრების დარღვევაზე მთავრობა დაუყოვნებლივ აგებდა პასუხს, თუმცა კანონპროექტის წარდგენიდან, მის მიღებამდე იგი რამდენჯერმე შეიცვალა და ამჟამად მთავრობა, ხსენებული პარამეტრების დარღვევის შემთხვევაში, ვალდებულია პარლამენტს განსახილველად წარუდგინოს მომავალი ორი წლის ბიუჯეტი, რომელიც დადგენილ ზღვრებში დაბრუნების ნორმას უნდა ითვალისწინებდეს. ამან „ეკონომიკური თავისუფლების კანონი“, ამჯერად ლიბერალ ეკონომისტთა კრიტიკის ობიექტად აქცია, რომელთა აზრითაც იგი „ეკონომიკური თავისუფლების აქტის ცუდი ვერსიაა“.[6]

კანონპროექტის განხილვის პერიოდში, ეს ერთადერთი ცვლილება არ ყოფილა. ცხადი იყო, რომ დათქმა ახალი მარეგულირებელი ორგანოების შექმნის აკრძალვის შესახებ, ნაკლებად პრიორიტეტული აღმოჩნდებოდა ევროკავშირის „პირობითობის“ მძლავრი პოლიტიკის მოქმედების  პირობებში. შესაბამისად, 2011 წლის ივლისში დამტკიცებული კანონის საბოლოო ვარიანტში ხსენებული დათქმა აღარ ფიგურირებს და კონსტიტუციური შეზღუდვა დამატებითი მარეგულირებელი უწყებების შექმნის და ახალი ლიცენზიების გაცემის თაობაზე აღარ არსებობს. ეს ქვეყანას ევროკავშირთან დაახლოების მიზნით გამართულ მოლაპარაკებებში უფრო მეტ სივრცეს აძლევს მანევრირებისთვის.

„ეკონომიკური თავისუფლების აქტის“ შემოტანიდან მის მიღებამდე განვლილ პერიოდში განცდილმა ტრანსფორმაციამ ნათლად დაგვანახა განვითარებადი ქვეყნისთვის ღირებულებებზე დამყარებული გრძელვადიანი პოლიტიკური მიზნების აღსრულების ნაწილობრივი უპირატესობა მომგებიან, რაციონალურ ეკონომიკურ გათვლებთან შედარებით. იმის მიუხედავად, რომ ამ პოლიტიკური მიზნების აღსრულება შორეული მომავლის საქმეა და დაუყოვნებელი ეკონომიკური სარგებლის პერსპექტივაც არც ისე ცხადია, ეჭვგარეშეა, რომ ქვეყანა უარს ამბობს ერთგვარ პოპულისტურ პოზიციონირებაზე და ისწრაფვის პოლიტიკური არასტაბილურობის გაჩენის რისკის მაქსიმალურად შემცირებისკენ.

ზემოთქმული სულაც არ აკნინებს „ეკონომიკური თავისუფლების“ შესახებ კანონის მნიშვნელობას. პირიქით, ფისკალური პარამეტრების საკანონმდებლო დონეზე განსაზღვრით და ქვეყნის ეკონომიკურად აქტიური მოსახლეობის დამატებითი გადასახადებით დატვირთვისგან თავშეკავების საკანონმდებლო დონეზე გაფორმებით, იგი მეტ-ნაკლებად აცლის ყველა ბერკეტს პოპულისტური დემაგოგიისკენ მიდრეკილ პოლიტიკოსებს, რომელთა ნაკლებობაც თანამედროვე დემოკრატიების პირობებში საერთოდ არ იგრძნობა.

თავის მხრივ, ეს შეიძლება ქვეყანაში „მსუბუქი“ კონსტიტუციური რესპუბლიკანიზმის შემოღების მცდელობადაც იქნეს განხილული და სწორედ აქ შეგვიძლია მტკიცედ უარვყოთ „ეკონომიკური თავისუფლების აქტის“ კრიტიკოსთა ბრალდებები, თითქოს კანონი ავტორიტარული რეჟიმების პოლიტიკითაა ინსპირირებული. მართლაც, რა უნდა იყოს იმაზე უფრო „ანტიავტორიტარული“, როდესაც ქვეყნის მმართველსა და მის გუნდს უზღუდავ სახელმწიფო ფინანსების არბიტრარულად ხარჯვისა და ალოკაციის შესაძლებლობას, ხოლო ახალი გადასახადის დაწესების საკითხით სწორედ მათ მივმართავთ, ვისაც უშუალოდ ეხება მისი თანმდევი ეფექტი?

შესაბამისად, „ეკონომიკური თავისუფლების“ შესახებ კანონი გვევლინება არამხოლოდ ფისკალური და საინვესტიციო, არამედ პოლიტიკური სტაბილურობის გარანტადაც. დღევანდელ დღეს, როდესაც დაუბალანსებული სახელმწიფო ბიუჯეტი, გაბერილი სოციალური ვალდებულებები და უზარმაზარი სახელმწიფო ვალი განვითარებული ქვეყნების თავის ტკივილად იქცა და ზოგიერთ შემთხვევაში სოციალურ მღელვარებასაც მისცა ბიძგი, ეს უაღრესად მნიშვნელოვან გამოწვევად რჩება. იმაზე მსჯელობა კი, თუ რამდენად კარგად გაართმევს თავს „ეკონომიკური თავისუფლების აქტი“ ერთგვარი „ფისკალური ანტივირუსის“ ფუნქციის შესრულებას მყიფე და დაუხვეწავი საკანონმდებლო პრაქტიკის და მწირი საპარლამენტო გამოცდილების პირობებში, სავსებით ლეგიტიმური, თუმცა ნაადრევია.

ლევან წკრიალაშვილი

ლევან წკრიალაშვილი არის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიისა და მაასტრიხტის უნივერსიტეტის ევროკავშირის პოლიტიკის სამაგისტრო პროგრამების კურსდამთავრებული. ის ამჟამად ხელმძღვანელობს ევროკავშირის პოლიტიკის შესახებ სალექციო კურსს გორის უნივერსიტეტში.

* „ეკონომიკური თავისუფლების შესახებ“ კანონის პირველი მუხლის მეექვსე პუნქტის თანახმად „საქართველოს მთავრობას უფლება აქვს, მოითხოვოს გადასახადების დროებით გაზრდა − არა უმეტეს 3 წლის ვადით. ამ შემთხვევაში რეფერენდუმი არ ტარდება“


[1] https://matsne.gov.ge/index.php?option=com_ldmssearch&view=docView&id=1405264&lang=ge

[2] http://www.civil.ge/geo/article.php?id=21847

[3] http://www.mof.ge/News/3758

[4] http://www.interpressnews.ge/ge/eqskluzivi/112040-lado-papava-ekonomikuri-thavisuflebis-aqti-ghia-karis-mtvreva-klasikuri-shecdomebi-da-mkholod-piarze-gathvlili-iniciativaa.html?ar=A

[5] http://www.ambebi.ge/ekonomika/38872-ekonomikis-thavisuflebis-aqti-dabali-gadasakhadebi-da-liberaluri-ekonomikuri-politika.html

[6] http://7days.ge/index2.php?newsid=9236

David Rinnert – Eastern Partnership in Georgia: Increasing Efficiency of EU Neighborhood Policies in South Caucasus?

다운로드

ეს ნაშრომი “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” პროგრამას აფასებს საქართველოში 다운로드. ნაშრომის მიზანია გაარკვიოს შეძლებს თუ არა “აღმოსავლეთის პარტნიორობა” ევროპის სამეზობლო პოლიტიკის ნაკლოვანებების აღმოფხვრას, შეაჯამოს ამ პროგრამის საქართველოში იმპლემენტაციის შედეგები და შეაფასოს მისი მომავალი პერსპექტივები 전설의 주먹 다운로드.

Rinnert, D. (2011). Eastern partnership in Georgia: Increasing Efficiency of EU Neighborhood Policies in South Caucasus? SWP Berlin

ჩამოტვირთვა