ძველი თბილისის პოსტსოციალისტური მითოლოგიური სივრცის ცენტრში არის ორი მე-19 საუკუნის ფიგურა – კინტო (ქალაქელი ქუჩის დამტარებელი) და ყარაჩოხელი (ქალაქელი გილდიის ოსტატი) 다운로드. ერთდროს ისინი იყვნენ ცოცხალი ქალაქური ლანდშაფტის ნაწილი; პოსტსოციალიზმის დროს ისინი არსებობენ, როგორც ძველი თბილისის ქრონოტოპოსის იზოლირებული ფრაგმენტები 다운로드. ავტორების მიერ გამოყენებული მეთოდოლოგია არის ეთნოგრაფიული, სემიოტური, ისტორიული და ლიტერატურული მეთოდოლოგიების ნაზავი 톱스타 다운로드. იმის შესაბამისად, თუ რამდენად ერგება ისინი ავტორების ინტერდისციპლინარულობასა და მატერიალების ისტორიულობას p짱은 내친구.

Manning, P. and Shatirishvili, Z. (2011). The Exoticism and Eroticism of the City: The ‘Kinto’ and his City 마이 화웨이 터미널. In Darieva, T., Katschuba, W., and Krebs, M. (Eds). Urban Spaces after Socialism: Ethnographies of Public Plces in Eurasian Cities. Frankfurt: Campus Verlag, pp. 261-281.

ნახეთ Academia.edu-ზე